مقایسه چند متغییری ام آر آی و الکتروانسفالوگرام با الکتروکورتیکوگرام به وسیله نمایش بصری اجسام در انسان
امروزه بیشتر مطالعات عصب‌شناسی در انسان به کمک روش‌های غیر تهاجمی مانند تصویرسازی تشدید مغناطیسی (ام آر آی) و الکتروانسفالوگرام انجام می‌شود. با این حال تفسیر دقیق داده‌های حاصل از روش‌های فوق بر فعالیت نورون‌ها هنوز به طور کامل میسر نشده است. با هدف درک رابطه میان داده‌های حاصل از‌ام آر آی و الکتروانسفالوگرام در سطح جمعیت نورونی، دکتر سید مهدی خلیق رضوی، دکتر رادوسلاو مارتین سیچی و فاطمه ابراهیمی نیا در پژوهشگاه رویان، دانشگاه آزاد برلین و دانشگاه تهران با استفاده از الگوی تحلیل چند متغیری، پژوهشی طراحی کردند که طی آن به ارزیابی این مسئله پرداختند که اگر محرک تغییر کند رابطه تحت تأثیر قرار خواهد گرفت یا خیر. بدین منظور داده‌های حاصل از‌ام آر آی و الکتروانسفالوگرام ۲۱ فرد سالم در حالی ثبت شد که اشیا روزمره را از زوایای مختلف مشاهده می‌کردند؛ سپس این داده‌ها با داده‌های حاصل از الکتروکورتیکوگرام بیماران صرعی که همان محرک‌ها را دریافت می‌کردند ارتباط داده شد. نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی Frontiers In Neuroscience منتشر شده است گزارش داد، مقایسه داده‌های الکتروانسفالوگرام و الکتروکورتیکوگرام نشان می‌دهد سیگنال‌های دسته‌بندی اشیا به سرعت در سیستم بینایی ظاهر شده و با هر دو روش مذکور با تأخیر زمانی مشابه قابل شناسایی است. از همبستگی میان داده‌های الکتروانسفالوگرام و الکتروکورتیکوگرام زمانی کاسته شد که مقیاس و جهت قرار گیری اشیا تحت نمایش تغییر داده شد. مقایسه داده های‌ام آر آی با الکتروکورتیکوگرام به طور کلی ارتباط قوی‌تری را در ناحیه اکسیپیتال نسبت به ناحیه تمپورال نشان می‌داد که به دلیل تفاوت نسبت سیگنال به نویز در‌ام آر آی بود. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد ارتباط پیچیده‌ای بین سیگنال های‌ام آر آی، الکتروانسفالوگرام و الکتروکورتیکوگرام در سطح داده‌های جمعی وجود دارد که به زمان پس از آغاز محرک، ناحیه مورد بررسی و محتوی بصری مورد استفاده وابسته است.
تاریخ انتشار: ۱۴۰۱/۱۰/۰۷
