بررسی ساز و کار مولکولی تاموکسیفن بر مسیرهای پیام رسان تغییر از حالت اپی تلیال به مزانشیمال در بیماران مبتلا به سرطان سینه
سرطان سینه یکی از رایج ترین سرطان ها در میان بانوان است. با وجود درمان ها و داروهای متنوعی که برای این بیماری استفاده می شود، متازتاز سلول های سرطانی به سایر اندام ها، به خصوص ریه، اصلی ترین علت مرگ مبتلایان به سرطان سینه است. یکی از داروهای مرسوم برای درمان سرطان سینه تاموکسیفن است که یک داروی ضد استروژن محسوب می شود. با هدف بررسی نحوه عملکرد این دارو بر ساز و کار تغییر از حالت اپی تلیال به مزانشیمال (epithelial-mesenchymal transition) – تغییر حالتی که سلول های سرطانی برای جدا شدن از غده اصلی و رفتن به سایر اندام ها (متازتاز) انجام می دهند- در بیماران مبتلا به سرطان سینه، دکتر سینا سالاری، دکتر وحید کاوه، محمد حسین میرزایی و همکارانشان در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگاه علوم سلامت راجیو گاندی هند، پژوهشگاه رویان و پژوهشکده حمایت از ایده های پژوهشی پرواز، طی پژوهشی به بررسی بیوانفورماتیک داده های موجود در خصوص این بیماری پرداختند. در این پژوهش مسیرهای پیام رسان سلولی، انتولوژی ژن ها، طبقه بندی بیان ژن و پروتئین های مرتبط با آنان مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت 253 ژن که پس از استفاده از تاموکسیفن افزایش بیان داشته موجب کاهش تغییر از حالت اپی تلیال به مزانشیمال می شدند و 302 ژن که با مصرف داروی مورد نظر کاهش بیان داشته و موجب افزایش تغییر از حالت اپی تلیال به مزانشیمال می شدند انتخاب گردید. نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی Journal of Medicine and Life به انتشار رسیده است، نشان داد، ژن های گروه اول در مسیرهای مختلف مرگ سلول، اتصالات سلولی و سن سلولی درگیر هستند. در حالی که ژن های گروه دوم به مراحل مختلف چرخه سلولی مربوط می شوند.نتایج این پژوهش منجر به درک بهتر ساز و کار داروی تاموکسیفن بر سرطان سینه گردید؛ اما برای یافتن جزئیات بیشتر و شناسایی نقش تک تک ژن ها، ادامه پژوهش ها الزامی است.
تاریخ انتشار: ۱۴۰۱/۰۷/۰۹
