نتایج فناوری کمک باروری و ذخیره تخمدانی در بیماران نابارور مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس
مولتیپل اسکلروزیس یا‌ام اس (MS) یک بیماری التهابی سیستم عصبی مرکزی است که اوج بروز آن در حدود ۳۰ سالگی است. بروز‌ام اس در زنان در سنین باروری بیشتر از هر گروه سنی دیگری است. اطلاعات محدودی در مورد میزان باروری زنان مبتلا به‌ام اس وجود دارد. برای سال‌ها، زنان مبتلا به ام‌اس به دلیل ترس از ناتوانی در مراقبت از فرزندان خود به دلیل خستگی یا ناتوانی، یا به دلیل نگرانی در مورد انتقال استعداد ژنتیکی به یک بیماری خودایمنی به فرزندان خود از باردار شدن منصرف شده‌اند. تعداد زنان مبتلا به‌ام اس که به دنبال دوره‌های درمان ناباروری و فناوری کمک باروری (ART) هستند در طول زمان در حال افزایش است. تعدادی از گزارش‌های موردی و مطالعات کوچک با پروتکل‌های مختلف ART افزایش فعالیت‌ام اس را پس از ART نشان داده اند. با این حال، تأثیر ART بر سیستم ایمنی در افراد دارای‌ام اس هنوز مشخص نشده است. برای همین در مطالعه‌ای که در پژوهشگاه رویان انجام شد، ذخیره تخمدانی، نتایج درمان ناباروری و بررسی میزان عود در سال اول پس از چرخه ART در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بررسی شد. در طول یک دهه که این مطالعه انجام گرفت، در مجموع ۶۰ مورد مبتلا به‌ام اس به پژوهشگاه رویان مراجعه کردند. با بررسی پرونده‌ها مشخص شد که در ۲۷ بیمار تنها بستری بدون ارزیابی هورمونی یا چرخه درمان ناباروری انجام شده و ۵ بیمار سیکل تلقیح داخل رحمی را انجام داده اند. در نهایت، ۲۸ زن مبتلا به‌ام اس تحت چرخه ART قرار گرفتند. پس از انجام پیگیری تلفنی، مشخص شد که ادامه چرخه ART در بیماران‌ام اس با بیماری خوب مدیریت شده قبل از درمان ناباروری منجر به افزایش خطر عود نمی‌شود. اما 9.5٪ از بیماران (۲ نفر) در اولین سال پس از چرخه ART عود بیماری را تجربه کردند. نتایج این مطالعه نشان داد که ذخیره تخمدان و چرخه تحریک تخمدان و پیامدهای بارداری پس از چرخه ART در بیماران ام اس مشابه گروه کنترل هم سن بود و میزان عود مولتیپل اسکلروزیس طی یک سال پس از چرخه ART افزایش قابل توجهی نشان نداد. این مطالعه که توسط دکتر اشرف معینی، دکتر سید مسعود نبوی و همکاران با همکاری دانشگاه علوم پزشکی تهران و بیمارستان آرش انجام گرفت، در نشریه بین المللی Journal of ovarian research منتشر شده است. تاریخ انتشار: ۱۴۰۳/۰۷/۱۷
