معرفی miR-182-5p به عنوان تنظیم کننده هر سه مرحله التهاب، تکثیر و بازسازی در روند بهبودی زخم های پوستی
بهبود زخم روندی کاملاً برنامه ریزی شده است که هر گونه اختلال در آن منجر به ایجاد اسکار (scar) می‌شود. یکی از تنظیم کننده‌های بالقوه ترمیم زخم و اسکارزایی میکرو RNAها هستند (میکرو RNAها، ریز RNAهایی هستند که در تنظیم بیان ژن نقش دارند). با این وجود نقش میکرو RNAها در بهبود زخم به طور کامل شناخته نشده است. با هدف شناخت بهتر نقش میکرو RNAها در بهبود زخم، دکتر پروانه محمدی، سارا امجدیان، دکتر محمد جواد فاطمی، دکتر شریف مرادی و مهدی حصارکی از پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی ایران و دانشگاه رگنسبورگ آلمان طی پژوهشی به بررسی بیان و عملکرد میکرو RNAها در بیمارانی با زخم‌های پوستی پرداختند. از زخم‌های بیماران دارای اسکار هایپرتروفیک و همچنین بیماران دارای ترمیم زخم طبیعی در مراحل التهاب، تکثیر و بازسازی نمونه برداری شد. سپس بیان چهارده میکرو RNA انتخاب شده با روش‌های آزمایشگاهی بررسی گردید. علاوه براین، بیان ژن‌های دخیل در التهاب، رگزایی، تکثیر و مهاجرت در نمونه‌های مذکور اندازه گیری شد و از روش‌های آزمایشگاهی برای بررسی میزان تکثیر و مهاجرت سلولی استفاده گردید. نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی Archives of Dermatological Research به چاپ رسیده است، نشان داد، miR-16-5p، miR-152-3p، miR-125b-5p، miR-34c-5p، و miR-182-5p به شکل متفاوتی میان زخم‌های بدون اسکار و دارای اسکار بیان می‌شوند. براساس نتایج حاصل از بررسی‌های بیان ژن، miR-182-5p برای مطالعات عملکردی انتخاب شد. بررسی‌های تکمیلی نشان داد miR-182-5p منجر به القای رگزایی در محل زخم می‌گردد. همچنین میکرو RNA مذکور از مهاجرت کراتینوسیت‌ها جلوگیری کرده، منجر به تکثیر، مهاجرت و تمایز فیبروبلاست‌ها شده، ساخت کلاژن نوع یک را در محل زخم القا می‌کند. این پژوهش ژن‌های FoxO1 و FoxO3 را به عنوان ژن‌هایی که به صورت بالقوه می‌توانند متأثر از miR-182-5p بیان شوند، معرفی کرد. نتایج پژوهش اخیر نشان داد miR-182-5p در زخم‌های دارای اسکار و بدون اسکار به شکل متفاوتی بیان می‌شود و بر رفتار سلول‌های درگیر در بهبود زخم‌های پوستی مؤثر است. بیان خارج از تنظیم میکرو RNA مذکور باعث اختلال در مراحل ترمیم زخم شده، منجر به ایجاد اسکار می‌گردد. تاریخ انتشار: ۱۴۰۳/۰۵/۱۳
