کشت سه بعدی و پیوند فولیکول های پره آنترال جدا شده از موش در هیدروژل ژله وارتون انسانی
ناباروری یک نگرانی جدی در زنان مبتلا به سرطان است که تحت درمان‌های پزشکی گنادوتوکسیک از جمله شیمی درمانی و رادیوتراپی هستند. ناباروری زودرس به خودی خود تأثیر منفی بر کیفیت زندگی این بیماران دارد و از این رو حفظ باروری نقش اساسی در این زمینه دارد. یکی از راه‌های حفظ باروری در بیماران سرطانی انجماد بافت تخمدان است. با این حال، انجماد بافت تخمدان مشکلاتی دارد. به همین دلیل است که مطالعات متعددی برای توسعه استراتژی‌های جایگزین از جمله ساخت تخمدان مصنوعی قابل پیوند به منظور جلوگیری از ورود مجدد سلول‌های بدخیم به بافت‌ها و اندام‌های بیمار انجام شده است. در این روش، فولیکول‌های پره آنترال از بافت تخمدان جدا می‌شوند و در یک ماتریکس محصور می‌شوند تا ساختار سه بعدی طبیعی تخمدان را برای فولیکول‌های جدا شده تقلید کنند. در نتیجه، فاکتورهای کلیدی بیومواد هستند که نقش مهمی در جایگزینی محیط طبیعی سلول‌های جدا شده یا بافت‌های جدا شده بازی می‌کنند تا بتوانند ساختار سه بعدی بافت را حفظ کنند و پیام‌های زیستی و مکانیکی مورد نیاز را ارائه دهند. در تخمدان مصنوعی، داربست مناسب با تجزیه‌پذیری بهینه برای حمایت از رشد فولیکولی، مهاجرت سلولی و رگزایی بسیار مهم است و پلیمرهای طبیعی و مصنوعی مختلفی برای کپسوله کردن فولیکول‌های جدا شده نیز استفاده شده است. یکی از پلیمرها آلژینات است که برای انکپسوله کردن فولیکول‌ها بسیار استفاده می‌شود. در مطالعه‌ای که در پژوهشگاه رویان زیر نظر دکتر فتحی و همکاران انجام گرفته است از ژله وارتون انسانی در ترکیب با آلژینات به عنوان یک داربست زیستی برای قرارگیری و پیوند فولیکول‌های موشی استفاده شد. نتایج این تحقیق که در نشریه بین المللی PLOS ONE در سال جاری به چاپ رسید نشان داد که هیدروژل ترکیبی ژله وارتون و آلژینات، ترکیب جالبی برای رشد موفقیت‌آمیز فولیکول‌های پره آنترال موش در کشت سه بعدی در شرایط آزمایشگاهی و همچنین بعد از پیوند است. تاریخ انتشار: ۱۴۰۳/۰۳/۲۲
