نانو ذرات زایموسان بارگذاری شده با دوکسوروبیسین از طریق هم افزایی اصلاح مسیر پیام رسان Wnt/β-catenin و آپاپتوز، اثر سمی این دارو را بر سلول های رده سرطان روده بزرگ در شرایط آزمایشگاهی افزایش می دهند
سرطان روده بزرگ سومین سرطان شایع و دومین سرطان منجر به فوت در سراسر جهان محسوب می‌شود که در سال‌های اخیر سن ابتلا به آن کاهش یافته است. یکی از راه‌های مقابله با این سرطان استفاده از داروهای مختلف شیمی درمانی است. یکی از روش‌های افزایش اثر بخشی داروهای شیمی درمانی، استفاده از نانو حامل‌ها برای ارسال دقیق دارو به سلول‌های هدف (سلول‌های سرطانی) است. زایموسان (Zymosan) یک بتا گلوکان جدا شده از مخمر است که می‌تواند برای دارورسانی (drug delivery) استفاده شود. با هدف بررسی میزان کارایی این نانو ذره در دارورسانی برای شیمی درمانی مبتلایان به سرطان روده بزرگ، دکتر مرآت کریمی، دکتر ندا رحیمیان، دکتر علی آرش انوشیروانی، دکتر حامد میرزایی، دکتر علی رجبی و همکارانشان در دانشگاه علوم پزشکی کاشان، دانشگاه کاشان، پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی ایران و دانشگاه ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی، طی پژوهشی نانو ذرات زایموسان را سنتز و خصوصیات ساختاری و مورفولوژیک آنان را با روش‌های مختلف آزمایشگاهی اندازه گیری کردند. سپس یکی از داروهای شیمی درمانی (دوکسوروبیسین) بر نانو ذرات مذکور بارگذاری شد و بارگذاری و انتشار آن با روش‌های آزمایشگاهی مورد تأیید قرار گرفت. پس از آن، اثر این ذرات بر زنده مانی رده سلولی سرطان روده بزرگ سنجیده شد. نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی International Journal of Biological Macromolecules منتشر شده است، نشان داد، تیمار سلول ها، تکثیر آنان را سرکوب می‌کند و نانو ذرات بارگیری شده با دارو، اثر ضد تکثیری دارو را افزایش می‌دهند. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد نانو ذرات زایموسان قادر به القای آپاپتوزیس (مرگ برنامه ریزی شده سلولی) هستند. نتایج این پژوهش نشان داد نانو ذرات زایموسان به عنوان نانو حامل داروی دوکسوروبیسین، می‌توانند درمان هدفمندتری را ارائه داده و از طریق هم افزایی اصلاح مسیر پیام رسان Wnt/β-catenin و آپاپتوز اثر سمیتی بیشتری بر سلول‌های هدف داشته باشند.
تاریخ انتشار: ۱۴۰۳/۰۳/۱۶
