بررسی پروتئوم با کمک روش های بیوانفورماتیکی نشان داد: فیبروبلاست های کشت شده در محیط فاقد سرم می توانند با سرکوب سیستم ایمنی واکنش های التهابی را تعدیل کنند
فیبروبلاست‌ها سلول‌هایی در بافت پیوندی هستند که نقش مؤثری در ساخت ماتریکس خارج سلولی داشته و در ترشح مولکول‌های مهمی مانند عوامل رشد و سیتوکین‌ها ایفای نقش می‌کنند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که فیبروبلاست‌ها با تولید پروتئین‌های مختلف تحت شرایط سلامتی و بیماری، نقشی اساسی در تنظیم ایمنی بدن دارند. در پژوهش حاضر، دکتر بهنام کلالی، دکتر امرالله مصطفی زاده، دکتر نگار جعفری، دکتر رضا قیطاسی و همکارانشان در دانشگاه علوم پزشکی بابل، پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی مازندران و دانشگاه آزاد ساری، به همراه پژوهشگرانی از آلمان، برای نخستین بار پروتئوم فیبروبلاست‌های کشت شده در محیط آزمایشگاهی فاقد سرم و سلول‌های تک هسته‌ای محیطی خون را با روش طیف‌سنجی با هم مقایسه کردند. نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی Heliyon منتشر شده است، نشان داد پروتئوم‌های فیبروبلاست‌های کشت شده در محیط آزمایشگاهی فاقد سرم و سلول‌های تک هسته‌ای محیطی خون به ترتیب شامل ۳۰۷ و ۲۹۴ پروتئین است که در مهاجرت لنفوسیت ها، فعال کردن مکمل ها، التهاب، پاسخ به فاز حاد و تنظیم ایمنی نقش دارند. فیبروبلاست‌های کشت شده در محیط آزمایشگاهی فاقد سرم عمدتاً پروتئین‌های مرتبط با ماتریکس خارج سلولی مانند کلاژن/کلاژناز تولید می‌کردند، در حالی که سلول‌های تک هسته‌ای محیطی خون پروتئین‌های مرتبط با چسبندگی کانونی مانند بتاپاروین و وینکولین را تولید می‌کردند که در مهاجرت لنفوسیت‌ها نقش دارند. سلول‌های تک هسته‌ای محیطی خون مجموعه متنوع‌تری از مولکول‌های التهابی مانند پروتئین‌های شوک حرارتی را تولید کردند، در حالی که فیبروبلاست‌ها آنتی ژن G و E لکوسیت‌های انسانی را تولید کردند که به عنوان مولکول‌های اصلی تعدیل کننده ایمنی شناخته می‌شوند. پنجاه و چهار پروتئین در هر دو پروتئوم مشترک بودند از جمله آلبومین سرم، آمیلوئید بتا، برخی پروتئین‌های شوک حرارتی و مکمل C3. نتایج این پژوهش نشان داد تحت شرایط استرس ناشی از نبود سرم در محیط کشت، فیبروبلاست و سلول‌های تک هسته‌ای محیطی خون مولکول‌هایی مانند پروتئین‌های شوک حرارتی و آمیلوئید بتا تولید می‌کنند که می‌تواند منجر به بروز و تشدید بیماری‌های التهابی مانند آرتریت روماتوئید، دیابت نوع ۱، لوپوس اریتماتوز سیستمیک و سرطان گردد. با این حال فیبروبلاست‌های کشت شده در محیط فاقد سرم پس از پیوند به حیوان مدل آزمایشگاهی واکنش‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی از خود نشان دادند که نشان‌دهنده پتانسیل آن‌ها برای اصلاح واکنش‌های خود التهابی است.
نتایج این پژوهش به درک بهتر ساز و کارهای مولکولی التهاب مزمن و سرطان که به طور ذاتی با کمبود عوامل رشد همراه است کمک می‌کند.
تاریخ انتشار: ۱۴۰۲/۰۸/۰۱
