هدایت سلول های بنیادی مزانشیمی برای تمایز به سوی سلول های غضروفی با استفاده از بستر نانو فایبری ساخته شده از پلی کاپرولاکتون اصلاح شده با آلژینات سولفاته به وسیله پلاسمای اتمسفری سرد
به دلیل عدم دسترسی به منابع خونی کافی و تراکم سلولی بالا، بافت غضروفی توانایی اندکی برای بازسازی خود دارد. به وسیله جایگزینی مفاصل و غضروف های آسیب دیده با انواع مصنوعی تا حدودی می توان به این مشکل غلبه کرد؛ اما امکان رد غضروف پیوندی وجود دارد. در سال های اخیر روش های جدید سلول درمانی و مهندسی بافت برای درمان انواع آسیب ها و بیماری ها توسعه یافته اند. با کمک مهندسی بافت ساختارهای نانوفایبری با قابلیت اتصال، رشد و تمایز سلول ها ساخته شده اند. استفاده از رویکردهای مهندسی بافت برای درمان غضروف های آسیب دیده طی سال های اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است. با هدف طراحی بستر مناسبی برای تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به سلول های غضروفی، لیلا میری، دکتر شیوا ایرانی، دکتر محمد پزشکی مدرس، دکتر حامد دائمی و دکتر سید محمد اطیابی از دانشگاه آزاد اسلامی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، پژوهشگاه رویان و انستیتو پاستور ایران طی پژوهشی با استفاده از بستر نانوفایبری ساخته شده از پلی کاپرولاکتون که سطح آن اصلاح شده و دارای آلژینات سولفاته با بار منفی بالا بود اقدام به تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی کردند. روش های آزمایشگاهی صحت بستر ساخته شده و سازگاری آن با کشت سلول های بنیادی را تأیید کرد. نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی Research Square منتشر شده است، نشان داد، سلول های بنیادی مزانشیمی کشت داده شده بر بستر مذکور به سمت سلول های غضروفی تمایز یافتند؛ روش های آزمایشگاهی از جمله رنگ آمیزی ایمنی سلول ها و بررسی بیان ژن این تمایز را تأیید کرد.نتایج این پژوهش نشان داد بستر نانوفایبری ساخته شده از پلی کاپرولاکتون که سطح آن اصلاح شده و دارای آلژینات سولفاته با بار منفی بالا است نه تنها بستر مناسبی برای اتصال و رشد سلول هاست، بلکه باعث تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی در جهت سلول های غضروفی نیز می شود.
تاریخ انتشار: ۱۴۰۲/۰۱/۲۹
