رویکردهای ایمنی برای درمان سرطان سلول های کبدی: یک بن بست جدید یا امیدی در آینده نزدیک
درمان ایمنی پس از جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی و درمان هدفمند، رکن پنچم درمان سرطان است. بر خلاف سایر درمان ها، در درمان ایمنی، سیستم ایمنی برای از بین بردن سلول های سرطانی تحریک می شوند؛ در واقع از پاسخ های ایمنی ضد تومور برای مهار پیشرفت، عود و متاستاز سرطان استفاده می گردد. یکی از شایع ترین سرطان های کبد، سرطان سلول های کبدی (سرطان هپاتوسلولار) است. درمان های مختلفی مانند جراحی موضعی، پرتودرمانی، درمان های هدفمند دارویی و ... برای این نوع سرطان تأیید شده است؛ اما استاندارد طلایی درمان این نوع از سرطان پیوند کبد است. با وجود تمام پیشرفت ها در درمان این سرطان، بازگشت سرطان پس از جراحی، مقاومت در برابر شیمی درمانی و داروهای مولکولی هدفمند، همچنان منجر به مرگ مبتلایان به این سرطان می شود؛ به همین دلیل استفاده از رویکردهای درمانی جدید مانند درمان ایمنی می تواند مؤثر باشد. با هدف بررسی اجمالی روش های ایمنی درمانی مستقیم و غیر مستقیم برای سرطان سلول های کبدی و طرح چالش های پیش رو و رویکردهای آینده این روش درمانی، دکتر مسعود وثوق، ندا مینایی، دکترعباس پیریایی و همکارانشان از پژوهشگاه رویان و دانشگاه شهید بهشتی، به همراه پژوهشگرانی از ترکیه، بلژیک، آمریکا و سوئد به نگارش مقاله مروری پرداختند. در این مقاله شرح داده می شود که با وجود نتایج درمانی دلگرم کننده پس از استفاده بالینی از روش هایی مانند درمان با سلول های سازگار، مهار نقاط کنترل ایمنی و واکسن های سرطان، مواردی باعث محدود شدن اثر درمان های مذکور می شود. در واقع نگرانی اصلی، وجود ریز محیطی پیرامون تومور است که سیستم ایمنی را سرکوب می کند. این مقاله مروری که در نشریه بین المللی European Journal of Cell Biology به چاپ رسیده است به طرح این مسئله می پردازد که استفاده از روش مهار نقاط کنترل ایمنی به تنهایی یا همراه با مهار تیروزین کیناز می تواند تا حدودی بر این مشکل غلبه کند.در نهایت نویسندگان این مقاله چنین نتیجه گیری می کنند که رویکردهای جدید درمان ایمنی برای سرطان سلول های کبدی با سرعت قابل توجهی در حال غلبه بر چالش های موجود است؛ تا جایی که در آینده نزدیک به عنوان درمانی مناسب با نرخ پاسخ قابل قبول مورد استفاده گسترده قرار خواهد گرفت.
تاریخ انتشار: ۱۴۰۱/۱۲/۱۳
